Gecelik - 08 - 14 - 2007

Insanlik PI(3.14) Sayisini ARANIYOR...

Alan ve hacim hesabım için, kendime bir PI sayısı arıyorum.
08 – 14 – 2007


O sihirli PI sayısını arıyorum hacim hesabım için ama daha yarı çapımla doğru orantılı olup olmadığımı bile bilmiyorum.

‘Bir çemberin alanı, yarı çapının karesiyle doğru orantılır.’ der matematik, aynı çemberden şişirilen kürenin hacmi de aynı yarı çapın küpüyle, aynı orantıyı tutturmalıdır. Yoksa hiçbir zaman bilemeyiz uzayda kapladığımız alan ve derinliğin gidebildiği uzak nereye gider, nerede biter.

Hadi diyelim ben bir çemberim, ve öyleyim biliyorum. Mükemmel bir yuvarlak değilim onu da biliyorum ama çember de mükemmel değil ki zaten. Hadi yarı çapımla aramdaki doğru orantıyı da sağladım diyelim. Her ne kadar çapım, çevremi belirlemekten acizse de çoğu kez; neden hala o PI sayısına ihtiyacım var? Neden sadece kendime ait yarı çapımla kendi alanımı belirleyemiyorum, neden bir yabancıyla çarpılmam gerek kendi alanıma ulaşmak için?
Ama evrendeki bütün çemberler aynı sayıyla çarpınıyorlar alanları uğruna. Demek ki; zorla mükelleştirilmeye çalışıyoruz, hem de aynı mükemmelliğe ulaştırılmaya. PI sayısı yoksa sana alan da yok, hacim de… Ne biçim iş.

Üstelik kendime ait bir PI sayısı da edinemem. Tek ve bir sayı olacak, illa ki; bir de herkesinkiyle aynı olacak. Bütün yarı çaplar aynı numarayla çarpılıp, aynı yuvarlaklığa ulaşacak.

Alanım için PI sayısı ile çarpışmayı rededersem o zaman çember olamıyorum. Yuvarlağıma köşeler açıp, kıvrımımdan kenar yapıyorlar o zaman. Yani, ya sana bildirilen PI sayına sahip çıkacaksın ya da keskin köşelerinden kırılacaksın. Çember olmanın acı kaderi mi bu?..

PI sayısı ile uğraşmayı istemedim ve diyelim bir şekilde köşelerin sivrilerinden kaçmayı başardım, o zaman da şekilsiz bir yuvarlak olarak dönüp durmam gerekecek amansız. Bir yüzüm ya da derinliğim olmayacak. Bir sokak çocuğu elindeki sopayı sırtıma sırtıma vuracak. Gün günden yamulup, şekilsizleşeceğim. Serseri bir yamuk olarak kendi kendime yuvarlanmama bile izin vermeyecekler. Gün gelip birisi ortalık yerime bir bıçak atacak, dümdüz uzanacağım uzaya. Bir doğru bile olamayacağım. Köşelere feda edemeyip kırmadığım yerlerden sopanın kanı sızacak. Beli bükük bir kötürüm olacağım. Bıçaklanarak ayrılan uçlarım, hiç bir zaman kendi kendime kapatamayacağım bir mesafeden bakakalacaklar. Kendi çemberimin dışına düşeceğim zamanla. Ne bir olabileceğim ne de yarım. Bir zamanlar çevreme doğruca orantılamaya çalıştığım bir yarıçapım bile olmayacak…

Kendime ACILEN bir PI sayısı edinmeliyim,
varsın herkesinkinden olsun,
Hiç olmamaktan iyi midir ki, aynı olmak?

Zara,‘Kendime Yolculuk ’ günü devam ediyor,
Takvim Ağustos’unun 14’ü, yılın 2007’si